เธอชนะล้านแต่ร้องไห้เมื่อปิดหน้าจอ

ฉันเขียนเรื่องนี้จากมุมหนึ่งในอีสต์ลอนดอน—แสงจากหน้าจอเวลาตีสามโมงเช้า โดยเสียงเดียวคือเสียงการ์ดถูกจัดและเสียงของอัลกอริทึม ฉันเคยคิดว่าแบกคาราทคือกลยุทธศาสตร์ แล้วฉันก็รู้ว่ามันคือความเงียบ ทุกมือไม่ใช่ชัยชนะ; มันคือช่วงเวลาที่คุณเลือกเดินจากไป รางวัล? มันไม่ใช่เงิน—มันคือช่องว่างระหว่างการหายใจ RNG ไม่มีการโกง—แต่มันก็ไม่ปลอบประโลมคุณเช่นกัน คุณชนะเพราะคุณหยุดแล้ว ฉันเฝมองหญิงคนหนึ่งเมื่อวันอังคาร—เธอเพิ่งชนะได้£120,000 หลังเล่นหกชั่วโมง เธอยิ้มเพียงครั้ง จากนั้นเธอก็กดปิดหน้าจอ ไม่มีใครปรบ掌声 เธอไม่ได้ออกจากโต๊ะเพื่อตามหาชัยชนะเพิ่มเติม เธอจากไปเพราะสุดท้ายเธอได้ยินมัน—ความเงียบหลังจังหวะดนตรีจบลง ไม่มีความปิติเยือนหรือโชค—แต่มีความสงบ เกมนี้ไม่มีไว้สำหรับผู้ตามหาความตื่นเต้นหรือนักพนันระดับสูง ออกแบบมาเพื่อคนที่อยู่นานพอจะสังเกต: เมื่อโชคลาภฟังเหมือนความว่างเปล่า เราเรียกมันว่า ‘แบกคาราท’—แต่อารหมายแท้จริงคือ ‘การ์ดใบสุดท้ายก่อนนอน’ ฉันจดบวกบนโต๊ะ:

‘เธอชนะล้าน…แต่ร้องไห้เมื่อปิดหน้าจอ’ นี่ไม่ใช่วิธีการเล่น d เป็นบทกวีเขียนในโค้ด