Noong una, inabot ko ang panalo bilang bagay ng oras at taya. Ngunit noong mawala ko ang 27 round, narinig ko ang kapayapaan sa kahiligan—hindi lang tagumpay, kundi pagsisikap na marinig ang sarili mong hininga.

Nawala lahat ng chips, pero sa kahulugan ng katahimikan, natuklasan niya ang tunay na tagumpay: hindi sa panalo, kundi sa tahimik na sandali pagkatapos lumabas. Isang kuwento ng kaluluwa, hindi ng pera.

Isang pagsusuri sa kalungkutan at pagtigil sa paglalaro—hindi sa panalong pera, kundi sa tahimik na sandali. Natutunan kong ang tunay na yaman ay nasa bawat hininga, hindi sa mga chips.

Sa isang tahimik na gabi sa casino, natutunan kong ang panalo ay hindi tungkol sa tala—kundi sa pagdama ng sarili. Ang bawat taya, bawat antigo, ay isang panalang puso, hindi pag-asa.

Nanalo ako ng $2,000 sa baccarat… pero wala akong naramdaman. Bilang isang eksperto sa psychology ng laro at dating manlalaro, ibinubunyag ko kung bakit ang tagumpay ay hindi palaging kasiya-siya. Basahin para malaman ang tunay na kaligiran ng bawat taya.