Nakita kong ang baccarat ay hindi tungkol sa pag-asa, kundi sa tahimik na pagmumuni sa bawat kamay. Sa gabi, naramdaman ko ang kalungkutan at pagiging sarili — hindi laro, kundi ritwal.

Isang tahas na obserbador sa East End ng London, nanawaran ko ng milyon sa isang hatinggabi—ngunit umiiyak nang itigil ko ang page. Hindi ito tungkol sa tala, kundi sa kahinungan ng pagpapahinga.

Sa gitna ng katahimikan ng madaling araw, natuklasan ko na hindi ako naghahanap ng panalo kundi kaligayahan. Ito ang kuwento kung paano ang isang simpleng laro ay naging ritwal ng pagpapagaling para sa akin.