Natuto akong magsilbi nang may katiyasan sa BaJiaLe—hindi pag-asa, kundi ritwal na may kaisipan. Ang bawat taya ay micro-decision na binubuo ng kultura, budget, at emosyon. Ito ay hindi tagumpay—it’s cognitive rhythm.

Alam ko ang tunay na kaligiran sa BaJiaLe—hindi pag-asa, kundi isang ritwal ng pagpapasya. Sa pamamaraan ng aking dual na kultura, binuksan ko ang bawat kamay bilang pagpili, hindi pagsakop.

Natutunan kong ang tagumpay sa Baijia Le ay hindi pagsisikap—kundi pagpili, ritmo, at disiplinang emosyonal. Ito ay isang pag-aaral ng psikolohiya ng mga manlalaro sa Silangan at Hilagaan.